بهترین فیلم های دهه ۹۰ میلادی را میتوان یکی از دورههای طلایی در تاریخ سینمای کمدی دانست. این دهه شاهد ظهور بهترین فیلمهای کمدی بود که هنوز هم در یادها باقی ماندهاند و بسیاری از آنها به کلاسیکهای کمدی تبدیل شدهاند. از تغییرات فرهنگی و اجتماعی تا نوآوریهای هنری، کمدیهای دهه ۹۰ تأثیر عمیقی بر صنعت فیلمسازی گذاشتند و به خاطر لحن منحصر به فرد و شخصیتهای ماندگارشان شناخته میشوند.
ویژگیها و تأثیرات کمدیهای دهه ۹۰ سینمای جهان
| ویژگیها | توضیحات |
|---|---|
| پویایی و تنوع شخصیتها | کمدیهای دهه ۹۰ شخصیتهای غریب و شگفتانگیزی مانند جیم کری در “ماسک” و “احمق و احمقتر” و آدام سندلر در “بیل گاردنر” و “دیوانه” معرفی کردند که تماشاگران را به خوبی سرگرم کردند. |
| استفاده از تکنیکهای نوین کمدی | استفاده از تکنیکهای حرکات فیزیکی و موقعیتهای پیچیده کمدی در کنار جلوههای ویژه و انیمیشن بهویژه در فیلمهایی مانند “الادین” و “سریع و خشن” از ویژگیهای برجسته این دهه بود. |
| تغییر در استانداردهای کمدی | فیلمهای دهه ۹۰ علاوه بر شوخیهای سنتی، به مسائل اجتماعی و سیاسی نیز پرداختند و با نگاهی انتقادی و طنزآمیز به آنها توجه کردند. |
برخی از فیلمهای شاخص دهه ۹۰
| نام فیلم | سال انتشار | بازیگران | توضیحات |
|---|---|---|---|
| ماسک | ۱۹۹۴ | جیم کری | داستان مردی که با استفاده از ماسکی جادویی به شخصیتهای غیرمعمولی تبدیل میشود. |
| احمق و احمقتر | ۱۹۹۴ | جیم کری، جف دنیلز | کمدی با شوخیهای ساده و موقعیتهای کمدی خندهآور که به محبوبیت زیادی دست یافت. |
| بیل گاردنر | ۱۹۹۹ | آدام سندلر | شوخیهای ساده و شخصیتهای غیرمعمول باعث جذب مخاطبان شد. |
| آقای نانی | ۱۹۹۳ | رابین ویلیامز | فیلمی درباره مردی که به عنوان پرستار کودکان کار میکند و پر از شوخیهای خندهدار است. |
محبت پدری (Big Daddy)
کارگردان: دنیس داگن
بازیگران: آدام سندلر، دیلن و کول اسپراوس، جوی لورن آدامز
محصول: ۱۹۹۹
امتیاز متاکریتیک: ۴۱ از ۱۰۰
امتیاز IMDb: 6.4 از ۱۰
آدام سندلر که پیشتر با حضور در «SNL» و چند کمدی موفق جایگاهش را به عنوان یک بازیگر کمدی تثبیت کرده بود، در فیلم دهه ۹۰ «محبت پدری» (۱۹۹۹) حضور یافت؛ اثری که در گیشه عملکرد خوبی داشت اما از نگاه منتقدان چندان درخشان ظاهر نشد و به عنوان کمدیای خام و نهچندان بامزه شناخته شد.
با این حال، در دهه ۲۰۰۰ سندلر بار دیگر توانست با بازی در آثار قابلتوجه، استعداد و ظرفیت واقعی خود را بهعنوان یک کمدین و بازیگر اثبات کند. شاید «محبت پدری» شایسته آن حجم از انتقاد نبود، چراکه بسیاری از ویژگیهای منحصربهفرد و لحظات خندهدار سندلر که بعدها او را به یک چهره افسانهای در کمدی بدل کرد، در همین فیلم نیز به چشم میخورند.
لبوفسکی بزرگ (The Big Lebowski)
کارگردان: برادران کوئن
بازیگران: جف بریجز، جان گودمن، استیو بوشمی، جولیان مور
محصول: ۱۹۹۸
امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
فیلم «لبوفسکی بزرگ» یک کمدی جنایی با حال و هوای عجیب و طنزآمیز است که سبک منحصربهفرد برادران کوئن را به نمایش میگذارد. داستان دربارهی مردی بیکار به نام «دود» است که با اشتباه هویتی درگیر چند خلافکار میشود و ناخواسته وارد دنیایی پر از سوءتفاهم و بزهکاری میشود. با بازی برجستهی جف بریجز در نقش دود و حضور جان گودمن و استیو بوشمی، فیلم پر است از موقعیتهای طنز موقعیت و شخصیتهای غیرمنتظره که تماشاگر را هم میخنداند و هم شیفتهی دنیای عجیب فیلم میکند. این اثر، با ترکیب کمدی اسکروبال و عناصر جنایی، هنوز هم یکی از آثار کالت سینمایی محسوب میشود و هر بار تماشا، تجربهای تازه ارائه میدهد.
گروه بردی (The Brady Bunch Movie)
کارگردان: بتی توماس
بازیگران: شلی لانگ، کریستین تیلور، گری کول
محصول: ۱۹۹۵
امتیاز متاکریتیک: ۵۴ از ۱۰۰
امتیاز IMDb: 6.2 از ۱۰
فیلم «گروه بردی» که از مجموعه تلویزیونی محبوب اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ الهام گرفته شده، همان حال و هوای عجیب و طنزآمیز سریال اصلی را حفظ کرده است. داستان بر نسل جدید خانواده بردی متمرکز است و با استفاده از تمهای محبوب سریال، لحظاتی سرگرمکننده و خاطرهانگیز ارائه میکند. اگرچه فیلم به اندازهای موفق بود که دنبالهای برای آن ساخته شود، اما بیشتر نقدها نسبت به آن متفاوت و عمدتاً منفی بودند.
پویایی و تنوع شخصیتها: کمدیهای این دهه اغلب با شخصیتهای غریب و شگفتآور همراه بودند که به خوبی توانستند تماشاگران را سرگرم کنند. شخصیتهایی چون “جیم کری” با نقشهای خندهدار و عجیبش در فیلمهایی مانند “ماسک” و “احمق و احمقتر” و “آدام سندلر” با شخصیتهای نچسب و احمقش در فیلمهایی چون “بیل گاردنر” و “دیوانه” از جمله این شخصیتها بودند.
استفاده از تکنیکهای نوین کمدی: دهه ۹۰ به خاطر استفاده از تکنیکهای جدید در کمدی شناخته میشود. فیلمهای این دوره اغلب از تکنیکهای حرکات فیزیکی و موقعیتهای کمدی پیچیده بهره میبردند. استفاده از جلوههای ویژه و انیمیشن در فیلمهایی مانند “الادین” و “سریع و خشن” نیز به تازگی به چشم میخورد.
تغییر در استانداردهای کمدی: کمدیهای دهه ۹۰ به دنبال تغییرات اجتماعی و فرهنگی، استانداردهای جدیدی را در عرصه کمدی به وجود آوردند. این فیلمها در کنار شوخیهای سنتی و معمول، به مسائل اجتماعی و سیاسی نیز پرداختند و با نگاه انتقادی و طنز به آنها پرداختند.
برخی از فیلمهای شاخص دهه ۹۰
“ماسک” (۱۹۹۴): این فیلم با بازی جیم کری، داستان مردی را روایت میکند که با استفاده از ماسکی جادویی به شخصیتهای غیرمعمولی تبدیل میشود. ترکیب خندهدار جیم کری با جلوههای ویژه باعث شد که این فیلم به یک کلاسیک کمدی تبدیل شود.
“احمق و احمقتر” (۱۹۹۴): فیلمی با بازی جیم کری و جف دنیلز که به خاطر شوخیهای ساده و موقعیتهای کمدی خندهآور به محبوبیت زیادی دست یافت.
خلاصه داستن این فیلم از نگاه وبسایت imdb:
After a woman leaves a briefcase at the airport terminal, a dumb limo driver and his dumber friend set out on a hilarious cross-country road trip to Aspen to return it.
پس از اینکه زنی کیف دستی خود را در ترمینال فرودگاه جا میگذارد، یک راننده لیموزین سادهلوح و دوست حتی سادهترش سفری خندهدار و ماجراجویانه را به سمت اسپن آغاز میکنند تا کیف را به او بازگردانند.
“بیل گاردنر” (۱۹۹۹): یکی از فیلمهای پرطرفدار آدام سندلر که با شوخیهای ساده و شخصیتهای غیرمعمول توانست نظر مخاطبان زیادی را جلب کند.
“آقای نانی” (۱۹۹۳): فیلمی با بازی رابین ویلیامز که در آن نقش یک مرد نانو را بازی میکند که به عنوان پرستار کودکان مشغول به کار میشود. این فیلم به خاطر شوخیهای خندهدار و پیامهای انسانیاش مورد توجه قرار گرفت.
تأثیر کمدیهای دهه ۹۰
فیلمهای کمدی دهه ۹۰ نه تنها در زمان خود موفق بودند بلکه تأثیرات زیادی بر کمدیهای آینده گذاشتند. این فیلمها به خاطر تواناییشان در ترکیب شوخیهای فیزیکی و موقعیتی با نگاهی انتقادی به مسائل اجتماعی، به الگویی برای فیلمسازان بعدی تبدیل شدند. همچنین، شخصیتهای محبوب و عملکردهای برجسته بازیگران این دوره همچنان در ذهن مخاطبان باقی مانده است و به فرهنگ عامه تبدیل شده است.
در نهایت، کمدیهای دهه ۹۰ با ویژگیهای خاص خود، توانستند به عنوان یک دوران طلایی در تاریخ سینمای جهان شناخته شوند و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و صنعت فیلمسازی داشته باشند.
فیلم «ماسک» یکی از خاطرهانگیزترین کمدیهای دهه ۹۰ میلادیه. جیم کری با اجرای بینظیر و حرکات فیزیکی خاصش تونست شخصیتی جادویی و فراموشنشدنی خلق کنه. ترکیب شوخیهای فیزیکی با جلوههای ویژه بینظیر اون زمان، باعث شد «ماسک» یه کمدی متفاوت و همیشه جذاب باشه. داستان مرد سادهای که با ماسک جادویی تبدیل به شخصیتی عجیب میشه، هنوز هم تماشاگرها رو سرگرم میکنه.
«ماسک» یکی از بهترین نمونههای کمدی دهه ۹۰ میلادیه که ترکیب هنر بازیگری جیم کری و جلوههای ویژه نوآورانه، اون رو به اثری ماندگار تبدیل کرده. داستان ساده و در عین حال خلاقانه مردی که با ماسک جادویی به یک شخصیت شگفتانگیز و پرانرژی تبدیل میشه، هنوز هم برای تماشاگران جذابه. این فیلم بهخوبی نشون میده که کمدی فیزیکی چطور میتونه با فناوری سینمایی تلفیق بشه و یک اثر جاودانه خلق کنه.
«احمق و احمقتر» یه کمدی خالص و بیادعاست که هر بار تماشاش میکنم، از خنده دلم درد میگیره! جیم کری و جف دنیلز با بازی در نقش دو دوست سادهلوح، کلی لحظات خندهدار و موقعیتهای کمدی خلق کردن. ماجراجویی این دو نفر برای برگردوندن یه کیف دستی، نشوندهنده هنر کمدی موقعیته. این فیلم واقعاً یه نمونه عالی از شوخیهای بدون پیچیدگی و دلنشینه که هنوز هم از دیدنش لذت میبرم.
«احمق و احمقتر» از اون فیلمهاییه که نشون میده کمدی خالص و بیتکلف چقدر میتونه خندهدار و ماندگار باشه. بازی جیم کری و جف دنیلز در نقش دو شخصیت سادهلوح، لحظات بهیادماندنی زیادی خلق کرده. ماجراجویی بامزه این دو برای برگردوندن یک کیف دستی، از بهترین نمونههای کمدی موقعیت دهه ۹۰ میلادیه که هنوز هم میتونه مخاطب رو از خنده رودهبر کنه.
فیلم «آقای نانی» با بازی رابین ویلیامز واقعاً یه کمدی پر از احساسات انسانی و شوخیهای بهیادماندنیه. بازی رابین ویلیامز در نقش پرستار کودک نشون میده که چطور میشه یه موضوع ساده رو به فیلمی بامزه و پرمعنا تبدیل کرد. این فیلم با شوخیها و پیامهای انسانی، برای تماشای خانوادگی فوقالعادهست. دیدن این فیلم همیشه حس شادی و آرامش رو به من منتقل میکنه.
«آقای نانی» از اون فیلمهای کمدیه که با ترکیب طنز و احساسات انسانی تونسته به اثری خانوادگی و جذاب تبدیل بشه. رابین ویلیامز در این نقش بینظیر ظاهر شده و تونسته با بازی گرم و خلاقانهاش، تماشاگر رو هم بخندونه و هم تحت تأثیر قرار بده. این فیلم یادآور قدرت سینما در ارائه پیامهای انسانی از طریق کمدیه و همچنان یکی از بهترین گزینهها برای یک تماشای خانوادگیه.
فیلم ماسک با بازی جیم کری یه نمونه کامل از کمدی دهه ۹۰ بود که هنوز هم وقتی تماشاش میکنی، برات جذاب و خندهداره. ترکیب بازی اغراقآمیز جیم کری با جلوههای ویژه اون زمان، باعث شد این فیلم یه استاندارد جدید تو ژانر کمدی ایجاد کنه. چیزی که باعث شد ماسک فراموش نشه، این بود که شخصیت استنلی ایپکیس یه جورایی نماینده آدمای معمولیای بود که یه فرصت جادویی نصیبشون میشه و زندگیشون کاملاً تغییر میکنه. به نظرتون این فیلم هنوز هم میتونه برای نسل جدید همونقدر خندهدار باشه یا فقط برای دهه نودیها نوستالژیه؟
ماسک یکی از آن فیلمهایی بود که نهتنها به خاطر کمدی بینظیر جیم کری، بلکه به خاطر استفاده از جلوههای ویژه جذابیت زیادی داشت. این فیلم سبک خاصی از طنز را ارائه کرد که ترکیبی از کمدی فیزیکی، طنز بصری و داستان فانتزی بود. برای نسل جدید، ممکن است جلوههای ویژه این فیلم کمی ساده به نظر برسد، اما شخصیت استنلی ایپکیس و تغییراتش به ماسک همچنان میتواند جذاب و خندهدار باشد. این فیلم نمونهای از کمدیهای سرگرمکنندهای است که بهراحتی قدیمی نمیشود. به نظر شما نسل جدید هم میتواند با این سبک کمدی ارتباط برقرار کند؟
به نظرم احمق و احمقتر یکی از ماندگارترین کمدیهای تاریخ سینماست که حتی بعد از گذشت چند دهه هنوز هم میتونه آدمو بخندونه! شخصیتهای هری و لوید یه ترکیب بینظیر از سادگی و حماقت دوستداشتنی بودن که باعث شد این فیلم به یه کلاسیک تبدیل بشه. نکته جالب اینه که خیلی از شوخیهای این فیلم هنوز هم توی فرهنگ عامه آمریکا و حتی کشورهای دیگه استفاده میشه. جیم کری تو این فیلم یکی از بهترین نقشآفرینیهای کمدی خودش رو داشت. شما فکر میکنید کمدیهای امروزی هنوز میتونن همچین تأثیری روی مخاطب بذارن یا دیگه دوران این سبک گذشته؟
بدون شک احمق و احمقتر یکی از کمدیهایی است که همچنان مخاطبان جدیدی پیدا میکند و شوخیهای آن فراتر از زمان باقی ماندهاند. سبک بازی جیم کری و جف دنیلز در این فیلم، نمونهای عالی از کمدی فیزیکی و دیالوگهای هوشمندانه بود که هنوز هم نقل قولهایش بین مردم استفاده میشود. شاید امروزه کمدیها بیشتر به سمت طنزهای موقعیتی یا طنزهای سریع تغییر کرده باشند، اما فیلمهایی مانند احمق و احمقتر نشان میدهند که یک کمدی خوب همیشه میتواند تأثیرگذار باقی بماند.