فصل چهارم سریال نون‌خ ساخته سعید آقاخانی با همان حال و هوای روایی سابق روی آنتن رفته و در قیاس با محصولات هم‌رده نوروزی سروشکل حرفه‌ای‌تری دارد.
نون‌خ را باید در شمار آخرین محصولاتی دانست که با حضور باتجربه‌های تولید برای تلویزیون ساخته شده و رنگ و روی آماتوریسم رخنه کرده بر محصولات متاخر تلویزیون، در آن به چشم نمی‌خورد.
اگر بر کاستن از بار موزیکال سریال دقت شود بیش از پیش این ظن تقویت میشود؛
نه فقط آن قطعه پرشور از تیتراژ پایانی حذف شده و یک موسیقی بی‌کلام پرسوز جایش را گرفته بلکه برخلاف فصول قبل -که حسابی از پتانسیل موسیقی کردستان استفاده میشد و در اپیزودهای مختلف، صدای خوانندگان مختلف کرد را می‌شنیدیم-در فصل چهارم نون‌خ حداقل استفاده از موسیقی صورت گرفته.
به نظر می‌رسد ورای همزمانی نوروز امسال با رمضان، سازندگان نون‌خ خواسته‌اند فرزند زمانه باشند و برای همین هم در خلق موقعیت‌های طنز و هم در تعدیل وجهه موزیکال سریال، به دنبال درک شرایط شش ماه گذشته و همپوشانی با حال و روز اجتماع بوده‌اند.
این همراهی با مردم در عین سرگرم‌کنندگی می‌تواند راهی بهتر باشد برای تولید محصول به‌جای آن که اصلا سراغ تولید نرویم یا محصولاتی تولید کنیم بی درنظر گرفتن ظرف زمانی…