لیلی عاج، کارگردان فیلم «سرهنگ ثریا» درباره شکل‌گیری ایده این فیلم به بیان خاطراتی از زمان تولید آن پرداخت و بیان کرد: پدر و مادر من متعلق به گیلانغرب از شهرستان‌های مرزی و جزو شهرهای مقاوم در جنگ تحمیلی هستند. پدر بزرگ من یک کشاورز بود که در زمین کشاورزی‌شان تابلویی سبز قرار داده که روی آن نوشته بود: «چند کیلومتر تا کربلا باقی مانده است». وقتی حمله مرصاد اتفاق افتاد، او در آن زمین مشغول کشاورزی بود و برای حفظ جان خود به کوه پناه برد و گم شد. این خاطره کودکی همیشه همراه من بود و دلم می‌خواست روزی درباره آن بنویسم.
او افزود: من برای ساخت یک فیلم مشغول نوشتن این خاطره شدم اما به‌نظرم فیلمنامه‌ای که نوشته شد درست در نیامد و درگیر سوژه سازمان منافقین شدم. جست‌وجوهای زیادی کردم و فیلم‌ها و مستندهایی را که درباره سازمان بود، می‌دیدم تا اینکه به یک عکس برخورد کردم. این عکس مربوط به خانواده‌هایی بود که کنار سیم‌خاردارهای پادگان اشرف ایستاده بودند.
کارگردان فیلم «سرهنگ ثریا» تصریح کرد: به‌نظرم تصویر این عکس انعکاس یک رخداد متفاوت و عکسی گویا و مادرانه بود و به‌عبارتی درام داشت. بنابراین سوژه فیلم من از قصه پدر بزرگم به‌سمت خانواده‌ها تغییر کرد لذا اول درباره این عکس و قصه پادگان اشرف نمایشنامه‌ای را نوشتم که روی صحنه رفت و کتاب آن هم چاپ شد و سپس نسخه سینمایی آن را در «سرهنگ ثریا» کلید زدیم.
برای نوشتن فیلمنامه «سرهنگ ثریا» پادگان اشرف را از نزدیک دیدم.
عاج در پاسخ به این سوال که نمایشنامه او درباره پادگان اشرف و فیلمنامه «سرهنگ ثریا» چقدر شباهت دارند، گفت: اصلاً شباهتی بین نمایشنامه و فیلمنامه من وجود نداشت چراکه نمایشنامه ما به اسم «بابا آدم» بود و کاراکتر محوری آن پدری است که پسر او در پادگان اشرف حضور دارد و من فکر می‌کردم برای تولید فیلم «سرهنگ ثریا» این خصوصیت مادرانگی است که بیشتر جواب خواهد داد؛ بنابراین کاراکتر دیگری طراحی شد که نقش آن را خانم ژاله صامتی ایفا کردند.
او درباره تحقیقات صورت گرفته برای نگارش فیلمنامه این اثر سینمایی بیان کرد: این شانس را داشتم که برای تحقیقات به استان دیاله عراق سفر کنم و اردوگاه اشرف را از نزدیک ببینم. این امکان خیلی سخت فراهم شد اما خوشحالم اتفاق افتاد. سراسر سال ۱۴۰۰ را درگیر تحقیق و نگارش فیلمنامه «سرهنگ ثریا» بودم. این سازمان بارها انقلاب ایدئولوژیک داشته، پوست‌اندازی کرده و تغییر روش داده است بنابراین خودش به تنهایی به عنوان یک گروهک انحرافی پر از سوژه‌های دراماتیک است.
کارگردان فیلم «سرهنگ ثریا» در پاسخ به پرسشی درباره سختی‌های تولید چنین اثری به عنوان اولین فیلم یک فیلمساز زن، گفت: از آنجا که تفاوتی بین زن و مرد قائل نیستم، تنها سختی کارم را فقط دمای هوا و کار با سالمندان در این پروژه می‌دانم. بیشتر بازیگرانم کهنسال بودند که در آن شرایط آب و هوایی و نیاز به فضای پر از خاک و غبار، شرایط سختی داشتند.
نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا به همت بنیاد بین‌المللی گوهرشاد و به دبیری مهدیه سادات محور تا ۲۳ تیرماه در کل کشور و از ۲۰ تا ۲۳ تیرماه در تهران برگزار می‌شود. این رویداد موضوعات مرتبط با زنان و خانواده را در دستور کار خود دارد و با همکاری مراکز و سازمان‌های فرهنگی مختلف فعالیت خود را دنبال می‌کند.