به گزارش آیتیکت نیوز؛ رامبد جوان که بیشتر با آثار کمدی و طنز در تلویزیون و سینما شناخته میشود، اینبار دست به تولید فیلمی متفاوت زده است. «زودپز»، روایتی از روزهای پرتنش موشکباران تهران در دهه ۶۰، از زاویهای جدید به جنگ ایران و عراق نگاه میکند. در این اثر، جوان تلاش کرده تا با ادغام کمدی و واقعیتهای اجتماعی، فضایی نوستالژیک خلق کند که برای مخاطبان هم سرگرمکننده باشد و هم تلنگری به حافظه تاریخی آنها بزند.
رامبد جوان، کارگردانی است که بهخاطر حساسیت بالایش نسبت به مسائل اجتماعی و زبان طنزی که به کار میگیرد، در سالهای اخیر جایگاه ویژهای در سینما و تلویزیون ایران پیدا کرده است. با این حال، ورود او به فضایی چون دوران موشکباران تهران و بازسازی حالوهوای جنگ، گامی جسورانه محسوب میشود که بهخوبی توانسته مخاطبان را بهسوی پردههای سینما بکشاند.
در نقاط قوت فیلم «زودپز»، میتوان به تیم بازیگری قدرتمند آن اشاره کرد که ترکیبی از استعدادهای نامآشنا نظیر محسن تنابنده و نوید محمدزاده هستند. تنابنده و محمدزاده با تکیه بر مهارتهای خود توانستهاند نقشهای خود را طبیعی و باورپذیر ایفا کنند، و این باعث میشود تا مخاطب بهتر با فضای فیلم ارتباط برقرار کند. با وجود اینکه این زوج تازه سینمای کمدی محسوب میشوند اما نتیجه کار رضایتبخش بودهاست.
علاوه بر این، طراحی صحنه و بازسازی فضای دهه ۶۰ تهران از نکات مثبت فیلم است. مخاطب بهواسطه این طراحیها به دوران جنگ برمیگردد و حتی با چالشهای روزمره مردم در آن دوران آشنا میشود.
اما از سوی دیگر، «زودپز» به دلیل تکرار برخی کلیشههای سینمای جنگ و تلاش برای القای پیامهای اجتماعی از طریق طنز، در برخی از لحظات، انسجام داستانی خود را از دست میدهد. در برخی صحنهها، پرداخت طنز به جنگ ممکن است بیش از حد سادهانگارانه بهنظر برسد و همین موضوع سبب میشود که فیلم گاهی از عمق واقعگرایانه فاصله بگیرد.
در مجموع، «زودپز» تلاش رامبد جوان برای ترکیب کمدی و درام تاریخی است که با موفقیت نسبی همراه بوده و تماشای آن تجربهای جدید برای علاقمندان سینما به ارمغان میآورد. اگرچه فیلم به نقاط ضعف قابلتوجهی نیز مبتلا است، اما بهعنوان یک کمدی تلخ تاریخی، توانسته توجه تماشاگران را جلب کند و مخاطب را به فکر وادارد و در ادامه به سینما بکشاند.