به گزارش آیتیکت نیوز؛ آلن دلون، یکی از برجستهترین بازیگران سینمای فرانسه و نمادی از زیبایی و جذابیت در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی است. فیلم های ماندگار آلن دلون در سینمای جهان جایگاه ویژه ای دارد. او به دلیل تواناییهای بازیگریاش و همچنین چهرهی کاریزماتیک و جذابش، به سرعت به یکی از محبوبترین بازیگران سینمای اروپا تبدیل شد. در ادامه به بررسی برخی از آثار منتخب او میپردازیم:
همچنین ما در مقاله ویژی به مراسم خاکسپاری آلن دلون پرداخته ایم.
فیلم های ماندگار آلن دلون
| نام فیلم | سال | کارگردان | ژانر/یادداشتها | |
|---|---|---|---|---|
| سامورایی | ۱۹۶۷ | ژان-پیر ملویل | فیلم نوآر کلاسیک فرانسوی که در آن دلون نقش یک قاتل حرفهای را ایفا میکند. فضای سرد و مینیمالیستی از ویژگیهای این فیلم است. | |
| استخر | ۱۹۶۹ | ژاک درای | درام روانشناختی درباره روابط پیچیده و حسادت میان چهار شخصیت اصلی، که دلون در آن نقشآفرینی کرده است. | |
| خانواده سیسیلی | ۱۹۶۹ | آنری ورنوی | فیلم جنایی درباره مافیای ایتالیا که در آن دلون به همراه ژان گابن و لینو ونتورا بازی میکند. | |
| آرایش مرگ | ۱۹۶۸ | جک کاردیف | درام روانشناختی درباره یک زن جوان که به دنبال آزادی است، با بازی دلون که جذابیت و مرموزی خاصی دارد. | |
| آقای کلین | ۱۹۷۶ | جوزف لوزی | درام تاریخی درباره جنگ جهانی دوم که در آن دلون نقش یک دلال آثار هنری را ایفا میکند. فیلم به بیرحمیهای دوران جنگ میپردازد. |
۱. «سامورایی» (Le Samouraï) – ۱۹۶۷
این فیلم به کارگردانی ژان-پیر ملویل، یکی از معروفترین آثار آلن دلون به شمار میرود. دلون در نقش جف کوستلو، یک قاتل حرفهای که زندگیاش به شدت منظم و دقیق است، ظاهر میشود. این فیلم با سبک مینیمالیستی و فضاسازیهای سرد و بیروح، یکی از شاهکارهای سینمای نوآر فرانسه محسوب میشود.
روایت کوتاه وبسایت imdb از داستان این فیلم:
After professional hitman Jef Costello is seen by witnesses, his efforts to provide himself an alibi drive him further into a corner.
پس از اینکه جف کاستلو، یک قاتل حرفهای، توسط شاهدان دیده میشود، تلاشهای او برای ایجاد یک همزمانی جعلی (آلیبی) او را بیشتر در تنگنا قرار میدهد.
۲. «استخر» (La Piscine) – ۱۹۶۹
این فیلم در ژانر درام روانشناختی به کارگردانی ژاک درای، داستان پیچیدهای از روابط عاشقانه و حسادتهای پنهان میان چهار شخصیت اصلی را روایت میکند. دلون در کنار رومی اشنایدر و موریس رونه به ایفای نقش پرداخته است. این فیلم به خاطر داستان جذاب و همچنین نمایش پیچیدگیهای روانی شخصیتها، به عنوان یکی از آثار برتر دلون شناخته میشود.
۳. «خانواده سیسیلی» (The Sicilian Clan) – ۱۹۶۹
این فیلم جنایی به کارگردانی آنری ورنوی، داستان یک گروه مافیایی ایتالیایی را روایت میکند که قصد دارند یک دزدی بزرگ انجام دهند. آلن دلون در این فیلم در کنار بازیگرانی چون ژان گابن و لینو ونتورا، نقشآفرینی کرده است. فیلم با ترکیب هیجان، دلهره و روابط پیچیده، یکی از آثار کلاسیک سینمای جنایی فرانسه به شمار میرود.
۴. «آرایش مرگ» (The Girl on a Motorcycle) – ۱۹۶۸
در این فیلم که به کارگردانی جک کاردیف ساخته شده است، دلون در کنار ماریانا فایتفول به ایفای نقش پرداخته است. داستان فیلم حول محور یک زن جوان میچرخد که سوار بر موتورسیکلتش از زندگی یکنواختش فرار میکند و به دنبال آزادی میگردد. بازی دلون در این فیلم ترکیبی از جذابیت و مرموزی است که بر جذابیت فیلم افزوده است.
۵. «آقای کلین» (Mr. Klein) – ۱۹۷۶
این فیلم به کارگردانی جوزف لوزی، یک درام تاریخی است که در دوران جنگ جهانی دوم جریان دارد. دلون در نقش رابرت کلین، یک دلال آثار هنری که به اشتباه به عنوان یک یهودی تحت تعقیب قرار میگیرد، بازی میکند. این فیلم با فضاسازیهای تیره و تار و همچنین نمایش بیرحمیهای دوران جنگ، یکی از آثار برجسته دلون در دوران پختگی هنری او محسوب میشود.
آلن دلون با بازی در این آثار و بسیاری دیگر از فیلمهای بهیادماندنی، جایگاه ویژهای در سینمای جهان به دست آورده و همچنان به عنوان یکی از چهرههای برجسته و تأثیرگذار در دنیای سینما شناخته میشود.
۶. «کریستین» (Christine) – ۱۹۵۸
این فیلم به کارگردانی پیئر گاسپار-ویت، درامی رمانتیک و معمایی است که در وین سده نوزدهم جریان دارد. آلن دلون در نقش مردی جوان و پرشور مقابل رومی اشنایدر در نقش ستوان لوبهاینر ظاهر میشود، مردی که میان عشق و وظیفه گرفتار شده است. کریستین با فضاسازی باشکوه و دراماتیک، توانایی دلون در بازتاب احساسات پیچیده و حضور دلربایش در صحنه را به نمایش میگذارد و او را در یکی از جذابترین نقشهای رمانتیکش قرار میدهد.
آلن دلون با بازی در این اثر و بسیاری از فیلمهای دیگر، جایگاه ویژهای در سینمای جهان پیدا کرده و همچنان یکی از چهرههای شاخص و تأثیرگذار تاریخ سینما محسوب میشود.
۷. «روکو و برادرانش» (Rocco and His Brothers) – ۱۹۶۰
این فیلم به کارگردانی لوکینو ویسکونتی، درامی ایتالیایی و حماسی است که نئورئالیسم و تراژدی خانوادگی را با هم ترکیب میکند. آلن دلون در نقش روکوی حساس و زجرکشیده، یکی از پنج برادری که در فقر و کشمکشهای زندگی به دنبال مسیر خود هستند، میدرخشد. فیلم با تمرکز بر روابط خانوادگی، تنشها و عواطف گوناگون، فرصتی طلایی برای نمایش توانایی بازیگری دلون فراهم کرده است. کلودیا کاردیناله نیز یکی از نخستین نقشهای جهانی خود را در این اثر به نمایش گذاشت و فیلم به واسطه داستان قدرتمند و بازیهای تاثیرگذار، یکی از آثار برجسته سینمای ایتالیا به شمار میرود.
۸. «شادی زندگی» (The Joy of Living) – ۱۹۶۱
این فیلم کمدی به کارگردانی رنه کلمان داستان اولیس را روایت میکند؛ مردی که در یتیمخانه بزرگ شده و پس از مرخص شدن از خدمت سربازی، به دلیل مشکلات مالی به حزب فاشیست میپیوندد. در جریان تعقیب یک اعلامیهساز آنارشیست، با دختر او آشنا شده و عاشقش میشود؛ عشقی که دیدگاههای سیاسی او را تغییر میدهد. با پیشرفت داستان، ترورهایی به او نسبت داده میشود که هرگز مرتکب نشده و همین موضوع مشکلات زیادی برایش ایجاد میکند. آلن دلون در این فیلم در کنار باربارا کفیاتکوفسکا-لاس و جینو چروی نقشآفرینی کرده است. فیلم با ترکیب طنز، عشق و مسائل اجتماعی، یکی از آثار ماندگار سینمای ایتالیا در دهه ۶۰ به شمار میرود.
۹. «موج نو» (Nouvelle vague) – ۱۹۹۰
این فیلم درام به کارگردانی ژان-لوک گدار داستان مرد بیخانمانی را روایت میکند که توسط یک زن ثروتمند پیدا شده و به سرعت مورد علاقه او قرار میگیرد. پس از وقوع یک حادثه غرقشدگی که به مرگ او منجر میشود، مرد دوباره در زندگی زن ظاهر میشود و به دنبال کاری میگردد؛ آیا ممکن است او برادر دوقلوی همان مرد باشد؟ آلن دلون در این فیلم در کنار دامیزیانا گیوردانو و ژاک داکمین نقشآفرینی کرده است. فیلم با دیالوگهای ادبی و تمثیلی، سبک منحصر به فرد گدار را به نمایش میگذارد و یکی از آثار شناخته شده او در ژانر درام به شمار میرود.
از میان فیلمهای عاشقانه آلن دلون میتوان به Christine (۱۹۵۸)، L’Éclipse (۱۹۶۲) و La Piscine (۱۹۶۹) اشاره کرد که هر سه بر محور روابط عاطفی و عاشقانه شکل گرفتهاند. این آثار از شاخصترین فیلمهای رمانتیک سینمای فرانسه با بازی دلون محسوب میشوند.
فیلم استخر آلن دلون (La Piscine – ۱۹۶۹) داستان زوجی به نام «ماریان» و «ژانپل» را روایت میکند که تعطیلات خود را در ویلایی در جنوب فرانسه میگذرانند، اما با ورود یک دوست قدیمی و دخترش، رابطه عاشقانه میان آنها دچار تنش و حسادت میشود. این فیلم با فضایی پرتعلیق و عاشقانه، یکی از ماندگارترین آثار سینمای فرانسه و از نقشآفرینیهای بهیادماندنی آلن دلون است.
وقتی داشتم فیلمهایی که معرفی کرده بودید نگاه میکردم، این حس به من دست داد که آلن دلون فقط یه چهره زیبا نبوده، بلکه بازیگری بوده که با نگاه و سکوتش هم حرف داشته. مثلاً تو فیلم «سامورایی»، اون فضای سرد و دقیقش خیلی متفاوت بود نسبت به بازیگران همدورهش. واقعاً به نظرتون عامل اصلی ماندگاری اون فیلم چی بوده؟
دقیقاً همینه — دلون با اون نقش تو «سامورایی» ثابت کرد که فقط چهره نیست که بازیگر رو ماندگار میکنه. انتخاب فیلمنامهٔ خاص، کارگردان قوی، فضاسازی منحصربهفرد، و از همه مهمتر، اجرای متفاوتش باعث شد اون فیلم تبدیل بشه به کلاسیک. وقتی بازیگر حرکتی میکنه که جایگزینش نداره، اونوقته که اثر ماندگار میشه.
یکی از فیلمهای معرفیشده «استخر» بود؛ داستانش خیلی ترکیبی از عشق، حسادت، تنهایی و روابط بین آدمها بود. من همیشه فکر میکردم وقتی فیلم جذابه، یعنی سطحیتره، ولی این یکی اصلاً سطحی نبود. به نظرتون چرا این فیلم هنوز بعد این همه سال باعث میشه آدم به فکر فرو بره؟
خیلی خوب گفتی. دلیلش اینه که «استخر» از سطح عبور کرده بود به ژرفا. نه فقط داستان رودررو، بلکه احساسات پنهان، روان آدمها، تضادها و روابطی که همیشه وجود دارن رو نشون میداد. وقتی فیلم به این سمت بره، مخاطب بعد تماشاش تازه شروع میکنه به سؤالکردن، فکرکردن، و این یعنی ماندگاری.
در مقاله اشاره شده که دلون در دهههای ۶۰ و ۷۰ میلادی بسیار محبوب بوده و نمادی از جذابیت بود. اما الان وضعیت بازیگری خیلی فرق کرده؛ آیا به نظرتون بازیگری مثل دلون امروز ممکن بود با همون مسیر به جایگاهش برسه؟ یا زمانهش خیلی فرق داشت؟
شرایط زمانه خیلی مهم بود. اون دوره فضای سینما، مخاطب، موضوعات و حتی رسانهها متفاوت بود. اما جوهر قضیه — یعنی انتخاب درست نقش، کار با کارگردان خوب، و اجرای متفاوت — تقریباً همیشه ثابت بوده. اگر بازیگری امروز با همان دقت و جسارت قدم برداره، امکان تحققش هست، ولی قطعاً باید شرایطش رو هم در نظر بگیره.
یکی از فیلمهای معرفی شده «آقای کلین» بود که داستان عجیب و تأثیرگذاری داشت. وقتی میدیدمش، حس میکردم دلون یه جور دیگره: نه فقط بازیگر خوشچهره، بلکه اونچه در نگاهش بود آدم رو میبره داخل فیلم. به نظر شما این مرحله «پختگی» هست که باعث میشه بازیگر تبدیل به اسطوره بشه؟
دقیقاً — مرحلهٔ پختگی، یعنی وقتی بازیگر از بازی صرف عبور میکنه و تبدیل میشه به «صدا» یا «حضور» در فیلم. دلون تو «آقای کلین» نشون داد که میتونه نقشهایی که سختترن و پیچیدهتر، رو با ظرافت بپذیره و اجرا کنه. این همان مرحلهای هست که میشه گفت بازیگر اسطوره میشه.
من تازه با کارهای آلن دلون آشنا شدم و یکی از این فیلمها رو دیدم و حسش کردم. حالا اگر بخوام یکیشون رو به یه دوست پیشنهاد بدم که براش شروع باشه، پیشنهاد شما چیه؟ چیزی که هم سرگرمکننده باشه هم امضای دلون رو داشته باشه.
انتخاب عالیه. اگر بخوای شروع کنی، پیشنهادم «سامورایی» هست چون هم ژانرش جذابه، هم بازی دلون نقشش رو برجسته کرده، و پتانسیل این رو داره که مخاطب رو به دنیای متفاوتی ببره. بعد از اون، میتونی بری سراغ «استخر» یا «آقای کلین» که کمی پیچیدهترن. به این ترتیب کمکم با سبکش بیشتر آشنا میشی.