«چقدر فیلمو کش دادن حوصلمون سر رفت نشد تا آخر فیلم بشینیم.»، «فیلم بد نبود اما خیلی الکی طولانی شد.» این جمله‌های احتمالی مخاطبان یک فیلم سینمایی است، آثاری که به اعتقاد منتقدان اغلب به دلیل نداشتن فیلمنامه خوب پرداخت خوبی هم ندارند.
یکی از جلوه‌های اهمیت به فیلمنامه در سینمای ایران سیمرغ این بخش در جشنواره فیلم فجر است، سیمرغی که در این دوره از جشنواره اهدا نشده و هیئت داوران به انتخاب یک دیپلم افتخار در این بخش اکتفا کردند.در حالی این اتفاق رخ داده است که سینمای ایران قصد رسیدن به کیفیت سینمای جهانی را دارد و در آثار سینمایی استاندارد دنیا به اندازه تمامی مراحل ساخت فیلم هزینه و زمان صرف نوشتن فیلمنامه می‌شود.
پیش از این سیمرغ فلیمنامه در تمامی ادوار جشنواره فیلم فجر جز 3 دوره اول، سوم و ششم اهدا شده و از زمان حرفه‌ای شدن این جشنواره تا کنون این جایزه جزء جوایز اصلی فیلم فجر شده است.
در این دوره از جشنواره بهروز افخمی برای فیلم «صبح اعدام»، علی ثقفی برای فیلم «پرویز خان» و محمود کلاری برای فیلم «تابستان همان سال» نامزد دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر شده بودند.
انتخاب‌های حاشیه‌دار توسط هیئت داروان یکی از نکات مطرح شده توسط منتقدان در این دوره از جشنواره فیلم فجر بود، اهدا جایزه کارگردانی به فیلمی که مورد انتقاد اصحاب رسانه بود جزئی از این اتفاق است.
عده‌ای در رابطه با عدم اهدا این جایزه معتقدند که « وقتی فیلمنامه خوبی در آثار جشنواره فیلم فجر وجود نداشته اهدا سیمرغ آن مساوی با کاهش اعتبار این جایزه است.»در مقابل کانون فیلمنامه‌نویسان سینمای ایران در بیانیه‌ای نوشته است که « آیا بهترین فیلم جشنواره با فیلمنامه‌ای بد انتخاب شده است؟»
هالیوود به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مصادیق صنعت سینما در جهان برای ارتقاء سطح کیفی آثارش راه‌های مختلفی را طی کرده است.برای مثال در سینمای آمریکا 4 جایزه بزرگ برای فیلمنامه وجود دارد؛ جایزه بهترین فیلنامه که توسط انجمن فیلمنامه‌نویسان آمریکا اهدا می‌شود، جایزه بهترین فیلمنامه اصلی و جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی در اسکار و جوایزی مانند جایزه فیلنامه نویسی انجمن بفتا همه و همه تلاشی هستند تا جایگاه فیلمنامه را در صنعت سینما ارتقا دهند.