نشست خبری فیلم دو روز دیرتر با حضور عوامل فیلم برگزار شد.
سومین نشست از نخستین روز چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر با حضور عوامل فیلم و اهالی رسانه در برج میلاد برگزار شد.
دو روز دیرتر سومین فیلمی بود که در تخستین روز از جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در خانه جشنواره اکران شد. محسن غلامی طراح صحنه، اصغر نعیمی کارگردان و محسن شیرازی تهیه‌کننده این اثر در نشست حضور داشتند.
محسن شیرازی تهیه‌کننده این اثر در نخست در خصوص «دو روز دیرتر» گفت: یک سال و نیم پیش نسخه اولیه فیلم را نوشتیم که رگه های سیاسی داشت و کمی تم آن تلخ بود.
کارگردان این اثر در ابتدا با ادای احترام به روح داریوش مهرجویی از حضار درخواست کرد تا یک دقیقه سکوت کنند، سپس در ادامه افزود: فقدان داریوش مهرجویی و همسر هنرمندانش اتفاقی تلخی بود که امیدوارم اهالی هنر بتوانند با آن کنار بیاییند.
وی افزود: فیلمسازی برای من یک مسیر تجربی است که با راه کارهای سالم و سازنده بتواند با مردم ارتباط برقرار کند. براساس تجربه جامعه ما در شرایطی به سر می‌برد که گونه جذاب کمدی رمانتیک در آن گم شده است. ما فیلم های اجتماعی خوبی داریم که زمینه های اجتماعی خوبی را توجه می‌کنند. علاقه شخصی من گونه کمدی رمانتیک است و یکی از آثاری که آن را دوست دارم «بی‌وفا» بوده است.
نعیمی با اشاره به اینکه در دو روز دیرتر سعی کردم علاوه بر پرداختن به مسائل کمدی و ملودرام سعی کردم تا به مسائل اجتماعی نیز بپردازم بنابراین دقت زیادی کردیم تا بتوانیم دو جوان که در جامعه امروز دنبال خوشبختی و موفقیت هستند به شکل ملموسی به تصویر بکشیم.
غلامی طراح صحنه این اثر مقوله صحنه و طراحی صحنه را برای تهیه‌کننده دارای بار مالی سنگینی دانست و بیان کرد: با توجه به شرایط اقتصاوی جامعه و بودجه‌هایی که تهیه کنندگان دارند برای غلامی مهم بود که بتوانم در این کار فاکتورهای زیبایی‌شناسانه و جذابت حفظ کنیم. در خصوص لوکیشن‌ها هم تقریبا لوکیشن خالی و مخروبه ای بود که از پایه آن را بازسازی کردیم و وسایل داخل را تهیه کردیم.
اصغر نعیمی با اشاره به این مطلب که عوامل و بازیگران این فیلم با جشنواره قهر نیستند گفت: سینا مهراد و پردیس احمدیه و مدیر فیلمبرداری این اثر خارج از کشور هستند و تدوینگر ما نیز مشغول تدوین یکی از آثار سینمایی هستند و فرهاد آییش هم در زمان شروع فیلم حضور داشتند اما به دلیل اینکه تئاتر روی صحنه دارند مجبور به ترک مکان شدند.
وی افزود: مشکلات اقتصادی نه تنها برای ازدواج بلکه برای فرزند دار شدن جوانان مسئله مهمی است و طی مطالعات و بررسی هایی که داشتم سعی کردم نشان دهم یک زوج جوان چگونه به واسطه شرایط جامعه دچار مشکلات می‌شود.
نعیمی ادامه داد: رفت و برگشت بین لخظه های شیرین و درام از مختصات این ژانر هست و چون من دلبسته سینمای درام هستم سعی کردم جایی شیرینی بر مسائل اجتماعی غلبه نکند و برعکس.
شیرازی در جواب این سوال که سرمایه گذار این کار روایت فتح است آیا بنیاد روایت فتح تغییر رویکرد داده اند گفت: سرمایه گذاری بنیاد روایت فتح روی این کار پرداخت به مسائل و چالش های اجتماعی بود. این فیلمنامه دارای موضوعاتی بود که از سمت مدیران روایت فتح مناسب سذمایه گذاری بود و تا جایی که میدانم روایت فتح بیشتر قصد ورود به آثار اجتماعی را دارد.
نعیمی باتشکر از روایت فتح از ورود این نهاد به عرصه جدیدی از فیلمسازی را تبریک گفت و این حرکت را تقدیر کرد و گفت: چرا در نهادها باید فیلم‌هایی بسازیم که در اکران عمومی هیچ ارتباطی با مردم برقرار نکنند، ارزش در ارتباط برقرار کردن سالم با مردم است.
کارگردان در پاسخ به این سوال که شوخی‌های غیراخلاقی زیادی در فیلم بود گفت، بیان کرد: من فیلم را با اقشار مختلفی دیدم و از هیچکدام بازتاب منفی نگرفتم و یک شوخی در فیلم بود که شوخی سالمی بود ولی ترسیدیم شاید سوتفاهم بذانگیز باشد برای حفظ حرمت سرمایه‌گذار و خودم آن شوخی را خذف کردم. من هیچ علاقه ای ندارم مخاطب را به هر قیمتی در مشت خودم نگه دارم من لحظات شیرینی در کار قرار دادم و سعی کردم فیلم سالمی برای جوانان و خانواده ها بسازم.
وی افزود: معمولا فیلم‌هایی که داشتم در نمایش عمومی موفق بوده اما الان با گذشته متفاوت است، مرحله اکران به اندازه مرحله اکران دشوار و پیچیده است و اگر در شرایط و موقعیت خوبی امران شود امیدوارم فیلم موفقی شود.
نعیمی در جواب سوال خبرگزاری فارس که گفته بود گویا در این فیلم سعی کردید شعار رشد جمعیت دهید، اما کجای فیلم به این موضوع اشاره کرده است، گفت: فیلم ما فیلم خوش‌باورانه‌ای فارغ از واقعیت های مرسوم جامعه نیست و فرزند آوری را در شرایط فعلی جامعه را راحت نشان نمی‌دهد. در این فیلم می‌گوییم والدین باید شرایط و آینده فرزند خود را تامین کند. در این فیلم دروغی مطرح نمی‌شود. شخصیت اصلی این فیلم که شخصی فرهنگی که براساس شرایط فعلی جامعه شخصی مضطرب است و درباره یک ترسی که در وجود یک زوج عاشق وجود دارد صحبت می‌کند که با شرایط جامعه از زندگی نمی‌توانند لذت ببرند و بی دغدغه باشند.