در هر صنعتی زیرساخت آن حرف اول را در نوع و کیفیت خدمات آن می‌زند، در واقع تجهیزات است که دست نیروی انسانی را برای افزایش کیفیت تولید باز می‌گذارد و یا دست و پا گیر آن شده و جلوی پیشرفتش را می‌گیرد.
سینما هم از این قاعده مستثنی نیست، زیر ساخت سینما می‌تواند کیفیت ساخت آثار سینمایی را ارتقا دهد و یا آن را در ابتدایی‌ترین سطح نگه‌دارد، زیر ساختی که البته ارتقا آن در سطح پخش و خروجی از اهمیت بالاتری برخوردار است.
به طوری که اگر شما به‌عنوان گروه سازنده اثر هزینه کنید و بالاترین کیفیت را برای تجهیزات فیلمبرداری، صدابرداری و … استفاده کنید و حتی اثری با کیفیت 16k بسازید باز هم در سینما ایران باید آن را با خروجی full hd نمایش دهید.
موسسه سینماشهر متولی ارتقا زیرساخت سینمای ایران است، موسسه‌ای که تجهیز سینماها و البته ساخت سینما در مناطق فاقد آن این روزها به مهمترین ماموریتش تبدیل شده است.
به همین مناسبت در نشستی رودررو با هاشم میرزاخانی در خصوص تمامی چالش‌ها و حواشی موسسه سینماشهر به گفت‌وگو پرداختیم. جایی که او هرچند یک آمار تلخ از میزان شهرهای بزرگ فاقد سینما ارائه داد اما به شدت از سامانه شناسا که مورد اعتراض برخی از فعالان حوزه تولید و توزیع سینما است دفاع کرد و توضیحات مفصلی در خصوص نیاز سینمای ایران به بروز رسانی زیر‌ساخت‌هایش ارائه کرد.
بخش اول این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
فارس: ابتدا درمورد ماهیت امروز سینماشهر صحبت کنیم،در رابطه با تغییر ماموریت‌های سینماشهر نسبت به دوره گذشته و شرح وظایفی که امروز به دنبال انجام آن هستید توضیح دهید.
سازمان سینمایی در هر حوزه فعالیت‌های اجرایی خود بازوهایی دارد که در حال فعالیت هستند، برای مثال بنیاد سینمایی فارابی، فعالیت تولیدی و بحث حمایت از تولید حرفه‌ای سینمای ایران را انجام می‌دهد، در مجموعه مرکز گسترش خب اتفاق حمایت از آثار مستند کشور انجام می‌شود، در حوزه انجمن سینمای جوانان هم بحث آموزش و نسل سازی برای سینمای ایران پیگیری می‌شود. در بحث فضای فنی، بازوی توسعه فنی و زیرساخت‌های سینمای ایران هم قریب به 30 سال است که توسط موسسه سینماشهر درحال انجام است و این موسسه وظیفه بالا بردن سطح فنی سینماهای کشور را بر عهده دارد.
فارس: در حال حاضر مهمترین ماموریتی که ذیل سینماشهر تعریف می‌شود چیست؟
سینما شهر تا به حال نقش‌های مهمی را در کشور ایفا کرده است، برای نمونه تغییر مدل تولید و نمایش فیلم سینمایی در کشور، زمانی که سینمای ایران در حال گذار از آنالوگ و ورود به فضای دیجیتال بود توسط سینماشهر اجرا شد. این کار پروژه سختی بود و همه سینماها، همه عوامل تولید و پشت دوربین همه فضای مووی‌یلا و دوربین نگاتیو را می‌شناختند و عمدتا مقاومت جدی‌ای برای این مسیله وجود داشت و سینما شهر نقشی اساسی در این دوره داشت.
من آن زمان هیات امنای سینماشهر بودم و شاهد بودم متولیان در آن دوره برای اینکه سینماها را مجاب کنند که آپارات‌ها را برداشته و پروژکتور نصب کنند چه مرارت‌هایی کشیدند، واقعا مقاومت سختی بود و عده‌ای می‌گفتند اصلا حس و حال فیلم سینمایی به نگاتیو است در حالی که دنیا از آن عبور کرده بود و سینمای دیجیتال در حال فعالیت بود.
خاطرم هست اولین جلسه‌ای که داشتیم تصمیم گرفته شد به تمامی سینماهای جشنواره فجر این تجهیزات داده شود و در آن زمان این مهم از این سینماها شروع شد که بخشی از تجهیز سالن‌های سینمایی را سینماشهر و بخش دیگر را موسسه رسانه‌های تصویری به عهده داشت.
جشنواره بیست و هفتم فیلم کوتاه بود من دبیر جشنواره بودم و وقتی من دبیری را به عهده گرفتم مکان آن هم مشخص شده و سینما فلسطین که قبلا مرکز همه فستیوال ها بود، این مساله خاطرم هست که بچه‌ها برای نمایش آثارشان تجهیزات دیجیتالی نداشتند و یک سری پرژکتورهای خانگی را آورده و سی‌دی نمایش میدادند.
من فکر کردم که این خیلی مدل عجیب و غریبی است که جشنواره مهمی مثل فیلم کوتاه که آینده سینمای کشور را عملا آن‌ها تعیین می‌کنند چنین وضعیتی داشته باشد. خب ورود کردیم و اولین پروژکتور حرفه‌ای نمایش را با همکاری سینماشهر خریدیم و این شد فتح بابی برای شروع خرید تجهیزات دیجیتال سینماهای کشور تا سینماهای کشور از آنالوگ عبور کنند و وارد نمایش آثار دیجیتال بشوند.
فارس: اما به نظر می‌رسد دیگر ماموریت سینما شهر شبیه گذشته نیست و امروز حتی در شیوه تجهیز سینماها هم ورود می‌کند؟
سینماشهر باید بتواند بر اساس روش‌های روز خودش را به‌روزرسانی کند. در حال حاضر به واسطه سرورهای نمایشی که در کشور داریم کیفیت تصویری که ارایه می‌شود در همه کشور بجز سینماهایی که پروژکتور دی سینما دارند عمدتا کیفیت فول اچ‌دی را پوشش می‌دهد و این اصلا مطلوب و ایده‌آل نیست.
یعنی کلیه عوامل تولید پشت دوربین برنامه‌ریزی می‌کنند و با دوربین‌های حرفه‌ای فیلمبرداری می‌کنند ولی عملا فینالی که از لابراتوار خروجی بگیرد باید به شکلی باشد که این سرور آن را ساپورت کند و نهایت آن فول‌اچ‌دی است.
ولی چیزی که در جهان عمومیت داردکیفیت 8K است اما ما به واسطه این عدم به روزرسانی که عمده آن هم به دلیل مسایل مالی است از جهان عقب هستیم، اگر گردش مالی در سینما وجود داشته باشد و مخاطب در آن حضور پیدا کند می تواند خودش را ترمیم کند، اما به واسطه اتفاقات کرونا و اتفاقات حاشیه‌ای که در کشور ایجاد شد ما از این فرصت‌ها عقب افتادیم.
فارس: به عنوان متولی زیرساخت سینمایی در کشور، راه‌حل عبور از عقب ماندگی جهانی در حوزه تجهیزات را در چه می‌دانید؟
ما برای اینکه بتوانیم سطح فنی سینمای ایران را به سطح استاندارد برسانیم نیازمند تزریق و یک برنامه‌ریزی کلان در کشور هستیم. فارغ از بحث کیفیت از نظر تعداد سینما هم شرایط خوبی نداریم، ما در کشورمان با این وسعت و با این مردم هنردوست در سینمایی که به قول فرمایش مقام معظم رهبری کلید پیشرفت است،تعداد ظرفیت کل سینماهای موجود کشومان تنها ۲۴۰ مجموعه سینمایی است. در حالیکه در حوزه کشورهای پیشرفته و کشورهای مدرن یکی از شاخصه‌های مدرنیته تعداد سینماهای موجود در آن‌ها است.
بنابراین با وجود این همه صحبت در خصوص سینما و تاکید برروی اثرگذاری آن، تعداد سالن‌های سینمایمان به شدت پایین است و مخاطب سینماهم در کشور ما سال گذشته ۱۳ میلیون نفر بوده است.
اما امسال اتفاقات بسیار خوبی افتاده است و با همت سازمان سینمایی، محمدخزاعی و تیم ایشان داشتند، اتفاقات خوبی افتاده و ما الان بعد از گذشتن ۸ ماه از سال ۱۷ میلیون مخاطب را رد کردیم و این احتمال می‌رود که برای اولین بار از سقف ۲۰ میلیون مخاطب در سال عبور کنیم.
ابتدای شروع به کار دولت سیزدهم کل پرده‌های سینمای فعال و غیر فعال کشور ۵۷۰ پرده سینمایی بود. اما بعد از دو سال در حال حاضر این عدد از ۸۲۰ رد شده چون یک هدفی در سازمان سینمایی بود برای اینکه بتواند کثرت سالن‌های سینمایی را به یک عدد قابل قبولی برساند.
اما یک عدد غم‌انگیز هم داریم و آن این است که ما همین الان که خدمت شماییم بالای ۱۶۰ شهر پرجمعیت بالای پنجاه هزار نفر داریم که اصلا سینما ندارند و برای اینکه به سینما بروند و فیلم ببینند باید مسافرتی به شهرهای مجاور یا چند شهر دورتر داشته باشند که این موضوع در مدل توسعه فرهنگی اصلا مناسب نیست.