دکتر نظام‌الدین امامی‌فر درباره تعدد نمایشگاه‌های تجسمی، می‌گوید: این روزها بازار گالری‌های تجسمی را پر از مشتقان می‌بینید. این استقبال، صرفا تعداد شرکت‌کنندگان در نمایشگاه‌ها است و متاسفانه حداقل فروش آثار را دارند.
او اظهار داشت: مسئولین وزارت ارشاد می‌بایست نگاهی آسیب شناسی به این پدیده بیندازند و این حجم از شرکت‌کنندگان در گالری‌ها را به حساب خود نگذارند و صرفا به آمار اکتفا نکنند. اینکه تعداد شرکت‌کنندگان بالا رفته، نشانه خوبی نیست.
این کارشناس اظهار داشت: یکی از وظایف مرکز توسعه هنرهای تجسمی شاید حمایت از گالری‌ها در جهت شناسایی تولید کنندگان آثار هنری و در نهایت وجه اقتصادی این حرکت باشد، اما رشد تعداد کیوریتورها در گالری‌ها و فضای مجازی در سطوح پایین، زنگ خطری برای مسئولین است. چرا که جهت‌دهی این مسیر بدون مدیریت هنری به بیراهه خواهد رفت.
امامی‌فر همچنین تاکید کرد: تولید رزومه آن هم بدون کارشناسی و نظارت یکی از نتایج رها شده در این آشفته بازار است که این حجم از استقبال را پدید آورده است.
او ادامه داد: کارخانه‌های تولید رزومه در این سالها چنان فعال شده اند که مخاطب خود را تحریک به شرکت می‌کنند! سرتیفیکیت‌های رنگارنگ از کشورها و نهادهای ناشناخته داخلی و خارجی و بنیادها و کیوریترهای بی‌نام و نشان، همه و همه در خدمت مهاجرت است. دیدگاهی که این روز ها خیلی مد شده است.
این هنرمند تجسمی فعال در زمینه هنر مدرن و گرافیک محیطی گفت: البته نباید تلاش دلسوزانه و گذشت از مسائل مادی برخی از گالری‌های معتبر را نادیده گرفت که در این حیرت مانده و اعتبار خود را محفوظ نگه داشته‌اند، اما همان طور که اشاره کردم، مسئولین فرهنگی کشور به صورت ناخواسته به هنرمندان برای تولید رزومه و مهاجرت از ایران جهت می‌دهند و آنها نتوانسته‌اند این جریان را در جهت کیفی کنترل کنند.
امامی‌فر درباره رویکرد و هدف‌گذاری برپایی جشنواره‌های داخلی به صبا گفت: در جشنواره‌های داخلی فقط هنرمندان جدید شناسایی و همانجا با اتمام جشنواره، رها می‌شوند! به عنوان مثال در جشنواره جوان سال پیش همین اتفاق افتاد و برگزیدگان این جشنواره بعد از آموزش رها شدند و همچنان شاکی این‌ماجرا هستند…
امامی‌فر اظهار داشت: با توجه به تکنولوژی‌های جدید و رسانه های نوین و خواست اجتماعی، بزودی شکل‌های جدیدی از ارائه‌های هنری و مفهومی با ملاک‌های ارزشیابی نو تولید می‌شود که باید این نوع از آرایه‌های نمایشگاهی در گالری‌ها را به فراموشی سپرد و در موزه‌ها به دنبال آن گشت.
او گفت: رسانه‌ها دارند ما را به سمت یک جهت برنامه ریزی شده سوق می‌دهند که بیشتر به‌صورت مفهومی و دارای جایگاه اجتماعی هستند. شاید به انتهای دوره مخاطبین تخصصی در مقوله هنر نزدیک می‌شویم. در این شرایط حداقل کاری که هنرمندان می‌توانند انجام دهند، مطالعه و دسترسی به امکانات این نوع از رسانه‌ها است.
این کارشناس در پایان به صبا گفت: شاید این پوست‌اندازی باید از مراکز آموزشی و دانشگاهی شروع شود و مراکز عرضه تولیدات هنری نیز متناسب آن بازطراحی شوند. متاسفانه گالری‌ها و مراکز نمایشگاهی ما هنوز در همان شکل قدیمی فعال هستند و مراکزی برای ارائه مستقل هنرهای چند رسانه‌ای و نوین، ساخته نشده است.