هر سال حضور رسمی سینمای ایران در جشنواره کن و بازار فیلم این جشنواره، دستاوردهایی برای سینمای وطنی داشت که از چشم منتقدان و مخالفان حضور پنهان می‌ماند یا سعی می‌شد این دستاوردها ندید گرفته شود.
بعد از دوران کرونایی که ایران به شکل مجازی در پنل‌ها و بازار فستیوال‌های غربی حاضر بود، در پی اتفاقات رخ داده، به شکل نیمه‌رسمی اعلام شد که سینمای ایران جایگاهی برای حضور در جشنواره برلین ندارد. اما درباره جشنواره فیلم کن، چنین چیزی به طور رسمی به مقامات فرهنگی کشور اعلام نشد.
اما پرسش این است که آبا اساسا دغدغه‌ای در این زمینه وجود دارد و اقدامی بابت رفع مشکل در خصوص حضور کاروان سینمای ایران در فستیوال کن و بازار این جشنواره صورت گرفته است؟
آیا در روزهایی که دفاتر مختلف دولتی و خصوصی و حتی پلتفرم‌های داخلی می‌توانستند از این میدان، بهره‌های مختلفی ببرند، غیبت ایران را می‌شود حساب‌شده دانست؟
هفتاد و ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم کن به روزهای پایانی خود رسید و جز چند حرکت زیرزمینی و یک حضور نصفه و نیمه، نامی از سینمای ایران در این رویداد قدیمی نبود و پرچم ایران در این جشنواره به اهتزاز درنیامد. آیا این «حضور نداشتن»، یک پیروزی استراتژیک است؟
آنچه مسلم است ایران به طور رسمی از حضور در کن محروم نشده است که اگر هم چنین باشد و اعلام نشده باشد، ضعف دستگاه دیپلماسی کشور در برقراری ارتباط با محافل اروپایی را می‌رساند.
قطعا حضور نداشتن در محافل جهانی را نمی‌توان بر اساس یک رویکرد ارزیابی کرد چرا که قطعا ایران در فستیوال مسکو یا فستیوال‌های شرقی در چین و شرق آسیا حضور رسمی خواهد داشت.
