اگر استثنای «فسیل» را برای سینمای این سال‌های کشور، قاعده فرض نکنیم، با چشمانی باز و دور از تعصب و اصرار بر فرضیه‌های روی کاغذ، باید ببینیم که چه فیلمی امسال به عنوان دومین فیلم سال در حوالی ماه پایانی بهار ۱۴۰۲ دست یافته است. بله اشتباه نکنید: «سه کام حبس» (فیلم اکران شده در عیدفطر) که امروز جای «غریب» (فیلم اکران نوروز) را گرفت و به تدریج به ۱۰ میلیارد تومان فروش نزدیک می‌شود.
فیلم سالور، جز «بازیگر» فاکتورهای موردنظر مخالفان سینمای اجتماعی را ندارد. اتفاقا خیلی هم تلخ است و درباره اوضاع نابهنجار طبقاتی از جامعه، اما همانطور که «ملاقات خصوصی» به یکی از پرمخاطب‌ترین فیلم‌های اجتماعی این سال‌ها بدل شده، همانطور که قبل‌تر «متری شیش و نیم» و «ابد و یک روز» با بخشی از مخاطبان سینمای ایران ارتباط برقرار کرده بودند، «سه کام حبس» هم این اتفاق برایش رخ داده است. حتی اگر فیلم نتوانسته باشد به اندازه موارد اشاره شده، نظر منتقدان و داوران جشنواره‌ای را جلب کرده باشد.
این که فیلم سالور، یکسری فیلم عمدتا سرگرم‌کننده و مفرح و دو فیلم در ژانری دیگر را جا گذاشته و خود را به رده دوم سال رسانده، پیام روشنی دارد: «در شرایط فعلی اگر مخاطب بخواهد فیلم کمدی ببیند، «فسیل» را همچنان ترجیح می‌دهد و مشتاق فیلم‌هایی با فضای متفاوت به ویژه فیلم‌های اجتماعی است».
این در حالی‌ست که شورای صنفی اکران همچنان ترجیح می‌دهد به خواسته سینماداران و «چشم‌انداز ترسیم شده برای رونق بخشی هر چه بیشتر به سالن‌ها» بیشتر توجه کند، غافل از این که فیلم‌های مختلفی در صف اکران مانده‌اند که «کمدی» نیستند، اما مخاطب خود را دارند.
هفتمین فیلم بلند سینمایی سامان سالور به تهیه‌کنندگی ساسان سالور ساخته شده و بازیگرانی چون پریناز ایزدیار، محسن تنابنده، سمیرا حسن‌پور، متین ستوده، محمود نظرعلیان، یداله شادمانی و محمد اشکان‌فر در آن بازی کرده‌اند.