«بهنام بهادری» کارشناس سینما اظهار داشت: زمانی که من در سال ۸۲ طرح جشنواره فیلم‌های صد ثانیه‌ای را ارائه دادم و اولین دوره جشنواره را برگزار کردم، هنوز گوشی‌های موبایل هوشمند به بازار نیامده بود و طبعیتا پلتفرم‌ها و فضاهای مجازی مثل اینستاگرام که در آن می‌شود فیلم‌های خیلی کوتاه پخش کرد، متولد نشده بود.
دبیر ادوار جشنواره با اشاره به این که طرح جشنواره فیلم‌های صد ثانیه‌ای، بر اساس ماهیتش با یک آینده‌نگری بالقوه همراه بوده، اظهار داشت: نخستین جشنواره فیلم ۱۰۰ در سال ۱۳۸۲ آغاز به کار کرد. در آن زمان فیلم‌های کوتاه جشنواره‌های خودش را داشت و چیزی به نام فیلم‌های خیلی کوتاه هم در اساس وجود نداشت.
او ادامه داد: این طرح را من در سال ۸۲ به حوزه هنری و معاونت سینمایی وقت حوزه دادم و با آقای بنیانیان ریاست حوزه هنری و سیدسعید سیدزاده تهیه‌کننده سینما به عنوان معاون سینمایی حوزه، جلسات مختلف و متمرکزی را برگزار کردیم تا این که توانستیم تأیید اجرا و برگزاری این طرح را بگیریم.بهادری گفت: سه دوره اول این جشنواره را من در شهر کرج به صورت کشوری برگزار کردم و دبیر آن ادوار جشنواره بودم از دوره چهارم جشنواره را به حوزه هنری استان تهران آوردم و از دوره ششم با ایده‌ای که ارائه دادم، جشنواره به صورت بین المللی برگزار شد.
او با اشاره به یکی از برجسته‌ترین اثرگذاری‌های این جشنواره، گفت: علاوه بر این که ما فیلم‌های خیلی کوتاه را در سطح کشور جا انداختیم، باعث شدیم که در کشورهای دیگر هم ما به این فرمت برای برگزاری رویداد برسند. در آمریکا در شهر بوستون جشنواره فیلم صد راه‌اندازی شد و چندسال پیش در پاکستان و هندوستان هم این اتفاق رخ داد. یا به عنوان مثال در دانمارک حشنواره فیلم‌های ۶۰ ثانیه‌ای آمد و فستیوال‌های ثانیه‌آی مختلفی در کشورهای دیگر برگزار شد. بدین ترتیب با این جشنواره و این جنبش، آثار زیادی به داخل مارکت سینما وارد شد و فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای به عنوان یک فرمت شناخته شد.
بهادری در ادامه گفت: برپایی این جشنواره در ادوار مختلف، سبب شد تا فیلمسازان خوبی به جامعه هنری معرفی شوند. قطعا نمی‌خواهم اسمی از کسی ببرم چون حتما یکسری جا می‌افتند و این باعث می‌شود حق مطلب ادا نشود، ولی می‌توانم بر اساس آمار بگویم که فیلمسازان خیلی خوبی کار خود را از این جشنواره شروع کردند فیلمسازانی که بعدا بازیگر یا کارگردان شدند و عوامل محتلف بدنه سینمای ایران را تشکیل دادند. در واقع از حدود ۲۰ سال پیش حدودا هنرمندانی که با این جشنواره رشد کردند الان در بدنه سینما هستند. این هم یکی از خروجی‌های این جشنواره است.
او درباره دبیران جشنواره فیلم ۱۰۰ دردوره‌های پیشین، گفت: در سه دوره اول من دبیری آن برعهده شدم و دوره‌های چهارم، پنجم و ششم فاضل نظری و دوره‌های هفتم و هشتم حسین ربانی غریبی دبیر بودند. دوره نهم، سیدمهدی طباطبایی نژاد دبیر بود و دبیری دوره‌های دهم، یازدهم و دوازدهم علی قربانی بود.
بهادری گفت: تا دوره هشتم من دبیر اجرایی بودم و از دوره ششم به آقای فاضل نظری پیشنهاد دادم که جشنواره به صورت بین‌المللی برگزار شود که این را در محور بین المللی بودن در دوره ششم طرح بین المللی بودن جشنواره را به حوزه هنری رائه ددم از دوره ششم تا دوازدهم، دبیر بین الملل جشنواره هم بودم.
معاون فرهنگی و هنری سابق حوزه هنری استان تهران با اشاره به طراحی کارگاه‌های جشنواره گفت: کارگاه های مختلف جشنواره صد ثانیه‌ای برای این که فیلمسازان جوان کشورهای مختلف با این فرمت فیلم آشنا شوند، برگزار شد. ما در افغانستان، عراق، سوریه و الجزایر کارگاه های مختلفی داشتیم و در جشنواره های مختلف هم برای انتقال تجربه حضور می‌یافتیم که از این بین می‌توانم به جشنواره مینسک بلاروس، جشنواره کن فرانسه و جشنواره های مختلف دیگری که برگزار می شد، اشاره کنم. ما برای معرفی جشنواره در استانبول با هنرمندان وارد مذاکره و صحبت می شدیم و… این جشنواره در بخش بین الملل به جایی رسید که ما در دوره دوازدهم بیش از ۲۶۰۰ اثر دریافت کردیم!
بهادری افزود: دربخش آموزش علاوه بر این که کارگاه‌های بین‌المللی داشتیم، در بیشتر استان های کشور کارگاه های آموزشی ترتیب دادیم که به صورت دوره ای حضور پیدا می کردیم با اساتید راهنما و فیلمسازانی که آشنا هستند با فیلم کوتاه و فیلم خیلی کوتاه هم‌کلام می‌شدیم.
مسوول سینمایی سابق حوزه هنری استان تهران به نام‌گذاری این جشنواره بین‌المللی اشاره کرد و گفت: از دوره اول خیلی از من سوال شد که چرا عدد ۱۰۰. جواب این است که صد یک عدد کامل است. در فرهنگ ما هم به عنوان یک عدد کامل و پایان دهنده شناخته می‌شود… و در ادبیات ما هم خیلی اشاره شده به کم گویی و گزیده گویی. قاعدتا این جزو فرهنگ ایرانی است و عدد خاصی است که کلیه مردم جهان با آن ارتباط می گیرند.
او درباره رعایت کپی‌رایت برپایی جشنواره فیلم ۱۰۰ اظهار داشت: زحمات زیادی بابت این جنبش ورسیدنش به جایگاه فعلی کشیده شده… در این دو دهه، دوستان و همکاران من پا به پای من زحمت کشیدند و همکاری کردند. قاعدتا این طور نباید باشد که یک عده یکدفعه بیایند و زحمات تمام گروه هایی که پیش از این کشیدند برای خودشان ثبت و ضبط کنند. به آقای دادمان ریاست محترم حوزه هنری نسبت به برخی رفتارها اعتراض رسمی کرده ام اما گروهی که متصدی برگزار جشنواره هستند توجهی به تذکرات برادران ما نداشتند.
عضو هیات داوری چند جشنواره بین المللی تصریح کرد: نکته این است که این دوره، جشنواره به سازمان سینمایی سوره سپرده شد و آقایان در این سازمان کوچکترین صحبتی با من به عنوان مبدع جشنواره نداشتند. این نکته ای بود که من می خواستم به آن اشاره کنم در محافل سینمایی می شنویم که برای کسانی می‌خواهند رزومه‌سازی کنند یا اقوامی در جاهای مختلف را می آورند به کار می گمارند و پست‌هایی به آنها می‌دهند… این جشنواره نباید وسیله‌ای شود برای رزومه‌سازی چون برای برند و جایگاهش خیلی زحمت کشیده شده… من نامه ای را چند ماه پیش به آقای دادمان دادم در این خصوص تذکراتی هم دادم. ایشان این تذکرات را منتقل کردند به مدیر سازمان سینمایی سوره (آقای جعفریان) و متاسفانه ترتیب اثر داده نشد… شنیدم که در یک برنامه تلویزیونی هم اشاره کردند به عقبه جشنواره ولی باز هم به صورت مغرضانه‌ای اشاره نشده به این که چطور این جشنواره و این جنبش به وجود آمده… در آستانه برپایی جشنواره برای این رویداد آرزوی موفقیت دارم اما ناچارم پیگیر این حواشی باشم.
