«سعید پورصمیمی» با بازی‌های درخشان خود در صحنه تئاتر و قاب سینما، یکی از بهترین بازیگران تاریخ هنر این سرزمین است.
او متولد ۹ اسفند ۱۳۲۲در تهران و فارغ‌التحصیل رشته بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است؛ شروع بازیگری او همزمان با ورودش به دانشگاه با تشکیل گروه تئاتری بازارگاه بود؛ او کار خود را در اداره تئاتر به عنوان کارمند ادامه داد، سپس به تلویزیون رفت و در واحد نمایش به استخدام رادیو و تلویزیون ملی ایران درآمد و با کارگردانی نمایش‌های صحنه‌ای، تلویزیونی و نوشتن فیلمنامه، به فعالیتش ادامه داد.
اولین حضور او به عنوان بازیگر در ۳۲ سالگی با سریال سلطان صاحبقران (علی حاتمی) بود که بسیار مورد توجه قرار گرفت؛ از همان ابتدا مشخص بود که سعید پورصمیمی سبک خاصی از بازیگری را به نمایش می‌گذارد که متعلق به هیچ‌کس نیست؛ بعدها در اولین حضورش در سینما با فیلم ناخدا خورشید (ناصر تقوایی)، نبوغ ذاتی خود را در بازیگری با پختگی و تجربه همراه کرد که حاصل کسب جایزه لوح زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشواره فجر برای همین اثر بود که بعدتر نام این جایزه به سیمرغ تغییر یافت.
جنس بازی پورصمیمی بسیار متکی بر تکنیک‌هایی است که ابداعی خود اوست و این سبک بازی در هر نقش، حال و هوایی تازه به خود می‌گیرد؛برای مثال در فیلم دوزیست (برزو نیک‌نژاد) که فیلمی اجتماعی است،سعید پورصمیمی جملات را با مکث بیشتر و لحن خاص خود می‌گوید که تاثیر بیشتری بر مخاطب می‌گذارد و در هنگام حرکت کردن، کمر خود را مقداری به پایین نزدیک می‌کند که حاکی از تجربه زیاد او و شناختش از نقشی است که بازی می کند؛ یا در فیلم برادران لیلا (سعید روستایی)، او تبدیل به پیرمردی می‌شود که می‌دانیم آرمان‌های اشتباهی را دنبال می‌کند و فقط به دنبال راحتی و رویای خودش است، اما باز هم قلب‌مان برای آن که او را در قامت بزرگ فامیل ببینیم، لحظه‌ای آرام و قرار ندارد.
پورصمیمی بهتر از هرکس دیگری می‌داند چگونه نقش مکمل را بازی کند؛ او علاوه بر فیلم «ناخدا خورشید»، در تحفه‌ها (ابراهیم وحیدزاده) و پرده آخر (واروژ کریم‌مسیحی) هم توانست جایزه بگیرد. یک لوح زرین برای فیلم اول و سیمرغ نقش مکمل مرد برای فیلم دوم تا از این حیث، رکورددار شود؛ بسیاری از منتقدان بر این باورند که سعید پورصمیمی در نقش مکمل، چنان می‌درخشد که بازیگر نقش اول را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد و گاه حضورش را کم‌رنگ می‌کند!
پور صمیمی در عرصه نمایش آوازه‌ای بلند دارد و با حضور و فعالیت‌های متنوع در عرصه هنرهای نمایشی کشور و به ویژه با آثاری چون «آندورا»، «پژوهشی ژرف و سترگ»، «استثناء و قاعده»، «ریچارد سوم،«بازرسی»، «خسیس»، «هنر» و…در بین خانواده تئاتر، محبوب است؛ او سال ۹۸ پس از سال‌ها با نمایش آواز قو (پریزاد سیف) در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر به صحنه بازگشت و این اجرا با بازخوردهای خوبی مواجه شد؛ مهر سال ۱۴۰۱ قرار بود سعید پورصمیمی با نمایشنامه جدید خود و در قالب یک همکاری دوباره با پریزاد سیف به صحنه بازگردد که به علت بن مایه طنز این نمایشنامه و همزمان شدن آن با شرایط مبهم اجتماعی ایران، آن اجرا به تعویق افتاد تا این روزها که بار دیگر متن و بازی او به تیتر رسانه‌ها بدل شد «اجرای خوشدلان در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر».
پورصمیمی به غیراز بازیگری، دستی بر قلم دارد و کتاب‌های «اشغال سازان»، «کاخ نیرنگ» و «هوای بی دود» از آثارش هستند که البته به پای بازیگری او نرسیدند.
